"Clair de Lune" Claude'a Debussy'ego o świetle na Księżycu...
Ta wizualizacja próbuje uchwycić nastrój najbardziej znanej kompozycji Claude'a Debussy'ego, Clair de Lune (po francusku światło księżyca). Utwór ukazał się w 1905 roku jako trzecia z czterech części Suity Bergamasque kompozytora i w odróżnieniu od pozostałych części tego dzieła Clair jest wyciszony, kontemplacyjny i nieco melancholijny, przywołujący wrażenie samotnego spaceru po ogrodzie oświetlonym księżycem.
Wizualizacje zostały skomponowane na wzór filmu przyrodniczego, z czystymi cięciami i przeważnie stacjonarną wirtualną kamerą. Widz podąża za Słońcem przez cały dzień księżycowy, obserwując wschody i zachody słońca nad znaczącymi obiektami na Księżycu. Na przykład rozległy system promieni otaczający krater Kopernika jest ujawniany pod cofającymi się cieniami o wschodzie słońca, a później ponownie zapada w ciemność wraz z nadejściem nocy.
Wizualizacja powstała w ramach występu Clair de Lune w wykonaniu National Symphony Orchestra Pops pod dyrekcją Emila de Cou w Kennedy Center for the Performing Arts w Waszyngtonie w dniach 1 i 2 czerwca 2018 roku w ramach obchody 60. rocznicy NASA.
W wizualizacji wykorzystano cyfrowy model 3D Księżyca zbudowany z globalnych map wysokościowych i mozaik obrazów Lunar Reconnaissance Orbiter. Oświetlenie pochodzi z rzeczywistych kątów słońca podczas dni księżycowych w 2018 roku.